Op naar Tibet

Het was toch een beetje spanend die treinreis. Zouden ze om mijn permit vragen? In ieder geval moest ik mijn paspoort laten zien om te trein in te komen. Maar uiteindelijk was er niets aan de hand en krijg ik mijn permit in Lasa, wat betekend dat ik de eerste dag niet uitgebreid de straat op kan. De Chinghai lijn, is wel enorm indrukwekkend. Eerst gaat de trein door mooie tropische Chineese valeien. In de nacht gaat de trein door een arm van de Gobie woestijn, dan gaat de trein zuidwaarts richting het Tibetaans plateau (4000 - 5000m). Op dit plateau wordt de hele trein wakker. Ongelofelijk mooi om hier wakker te worden in een trein met een bakkie koffie. Tijdens een eerdere stop had ik ons raam schoon gemaakt. Zeker geen slecht idee want vanuit de trein heb ik zo'n 500 foto's gemaakt, moeilijk kiezen wat ik hier op ga zetten dus.

De trein gaat op zijn hoogste punt over de Tanggu la pas op een hoogte van 5180 meter. Ik voelde een vreemde druk achter mijn ogen, maar werd verder niet echt ziek. Anders zijn er zelfs zuurstof voorzieningen voor ieder bed. Uiteindelijk werd ik ontvangen in Lasa met een Khatak een sjaal. Deze was wit omdat het de meest pure kleur is die het hart naar buiten kan brengen. Eenmaal bij het hotel moesten er nog wat dingen regegeld worden en werd me ook verteld niet te ver van het hotel te gaan omdat mijn papieren nog niet op orde waren. Ik ben toen een supermarkt om de hoek in gegaan, om wat lekkers in te kopen. Zo kwam ik naar buiten met gedroogd gekruid Yakvlees. Gedurende de nacht werd ik af en toe wakker met hevige hoofdpijnen en begon mijn maag steeds meer op te spelen (het gedroogde Yakvlees was flink pittig en viel als een baksteen op mijn maag).

Zonder al te veel slaap was het op tijd uit bed om enkele tempels te bezoeken. Zo begonnen we met de magische Jokhang tempel van 1300 jaar oud. De derde koning van Tibet wilde trouwde de princes van Nepal en de princes van China om twee Budda's te bemachtigen. Vele andere budda's (met sanscriptische namen uit India) zijn te zien in kleine kapellen. Het was al ongelofelijk mooi om er naar toe te lopen en de Tibetanen in de kledingdrachten te zien (vaak pelgrims uit andere delen van Tibet). Dan was er nog het Norbulinka, het zomerpaleis van de Daila Lamas (Oceaan van wijsheid). Hier was te zien waar de Daila Lamas mediteerden en verbleven. De paleizen (tempels) van de 7e, 8e en 13e Daila Lama liggen in een prachtig park, ookwel het park van de juwelen genoemd vanwege de vele bloemen, bamboe en bomen.

Gedurende de dag zakt de hoofdpijn langzaam, maar het voelt nog steeds alsof ik in een roes ben. Het is dus nog even wennen aan de hoogte. Lasa ligt op 3700m, eigenlijk zeer laag voor het plateau. De komende dagen staan er nog meer tempels op het programma en gaan we ook buiten Lasa een kijkje nemen. Mijn pelgrimage gaat dus nog verder.