Hike in het Peak District

Haha, wie had dacht gedacht?! Een hike in het Peak District begin februarie en bijna een verbrand raken door de zon. Lcuky me!! Het Peak District is het oudste park van Engenland. Het wordt gekenmerkt door "moors" bergachtig gebied. Een heeeele lange tijd geleden waren deze bergen iets groter maar al die regen maakt dat sommige bergen inzakken als zandkastelen op strand na een regenbui.

Ik ben begonnen in Heathersage, waar little John (jaha van Robin Hood) begraven ligt. Vandaar ben ik naar Castleton gelopen. Castleton heeft enkele mooie bergen, kastelen en een heel speciale Pass. Een zeer bijzonder stukje! Vanuit dat gebied ben ik naar Edale gelopen. Daar begint de bekende Pennine Way. Een oeroud pad dat gebruikt werd door herders die via dit pad met hun schaapjes door de verschillende gebieden trokken. De Pennine Way is 450Km lang! Deze start in Edale en het barst er dus van de wandelaars. Ik heb dit alles in m`n eentje gedaan en vanwege het mooie weer hoef je je echt niet alleen te voelen. Het stikt er dan van de wandelaars en af en toe maak je een praatje met voorbijgangers. En als je ergens verkeerd bent gelopen dan zien de locals dat en die zetten je af op de mooiste punten, vanwaar je verder kunt lopen.

Uiteindelijk ben ik niet op een camping gaan slapen. Het was al zonsondergang toen ik Edale bereikt had. Ik ben toen een berg opgeklommen en op de top ben ik gaan bivakkeren. Voor de nacht had ik extra kleding mee genomen, en dat was nodig ook! Het water voor de volgende morgen had ik naast me gelegd zodat het niet zou bevriezen. Toen de zon s`morgens mijn tentje opwarmde was het heel erg mooi wakker worden. Alleen in een verlaten en ruig gebied.

Die morgen nadat ik alle spullen weer had gepakt, ben ik de Pennine Way weer op gaan pakken. Het begin van dit pad staat bekend als erg ruw, wat het navigeren ook niet erg gemakkelijk maakt. Is dit stroompje de waterval op de kaart? Waar is dat pad dan dat me verder naar boven brengt. Je raad het al, ik kwam niet uit waar ik gepland had. En met het ruwe pad kun je de verloren kilometers echt niet goed maken, dat kunnen de knietjes en enkeltje echt niet aan. Het was een aantal kilometer van rots naar rots springen. Ik had gepland dit juist over te slaan. Maar dat maakte het ook wel mooi, juist dat ruige en het weer was prachtig met heel goed zicht.

Na dit ruige stuk kwam ik aan bij een soort moeras. Op bergen heb je plateaus, welke compleet inregenen. Nu was er gelukkig op dit plateau een heel mooi pad aangelegd. Dat moest wel want aan het einde van dat pad zag ik een bordje dat het voor 80% uit water bestond. Ja al die regen moet ergens blijven. Op het plateau daarna raakte ik op een verkeerd pad. Het was een heel ruig stuk met kleine beekjes. Mijn route liep kriskras over een aantal beekjes en op een gegeven moment had ik geen zicht meer of ik het goede pad op het plateau had. De beekjes zijn namelijk meters ingesleten. Ik volgde de voetsporen totdat ik weer ergens een steen zag , wat het pad aan gaf (die er ook niet altijd waren). Maar op een gegeven moment was ik echt op een verkeerd pad, ik zou wel uitkomen waar dat moest, maar met een flinke omweg.

Uiteindelijk kwam ik in een dal waar ik aan de praat raakte met andere wandelaars. Toen ze hoorde waar ik nog naar toe moest boden ze me een lift naar het eerst volgende station aan. Dat aanbod heb ik maar niet afgeslagen. Het is in ieder geval nog een paar dagen na genieten.