Beijing, Datong en Tai An

Ik heb weer een computer gevonden, maar de USB aansluiting werkt weer eens niet, dus helaas geen nieuwe foto's, ik hoop later op beter. In Beijing was het rennen van plek naar plek. Eerst de temple of Heaven, waar de oude keizers uit de Ming dinastie (1368-1644). Hier werd gebeden voor een goede oogst. De tempel ligt in een enorm park, met andere tempels die voor dezelfde doel gebouwd zijn. In het park zie je mensen Tai-Shi uitoefenen, maar ook met gezelschappen dansen, zingen, breien, spelletjes spelen en weet ik nog wat meer.Wel erg bijzonder. Na deze tempel door naar het Tianmen plein, waar ook het mausoleum van Mao staat. "Helaas" ging het mausoleum om 12.00 al dicht en was het door naar de verboden stad. Het is in de verboden stad erg toeristisch, maar de bouwwerken en de schaal zijn gigantisch. In de avond ben ik een park in gegaan waar ik dacht een enorme verlichte witte pagoda te viden, maar vanwege het energieverbruik gaan de lampen niet meer aan (bij alle oude bouwwerken is dat tegenwoordig zo). Toch is het wel een vredig parkje waar op bepaalde hoeken mannen een fluit staan te spelen. De volgede dag ben ik vroeg vertrokken naar de Ming tombes enorme parken waar de oude keizers begraven zijn. Later die dag weer terug naar Beijing om naar het zomer paleis te gaan. Dit is een enorm park waar de keizers een boottochtje maakten, daar horen natuurlijk enorme tempels bij. De dag daarop ben ik vroeg in de morgen naar de lama tempel gegaan. Hier worden de Daila Lama's vereerd. De monniken hebben Mongoolse trekken, schijnbaar vanoudsher zijn het Mongoolse monnikken geweest (afgeluisterd bij een gids van iemand anders). De tempel bevat enkele gebouwen met super mooie Budda's en mag er niet worden gefotografeerd (er wordt nog volop gebeden). Aan het eind van het park staat een enorme tempel met een budda van wel 23 meter hoog en is uit een stuk vervaardigd (Guiness book of records plakaat getuigd). Die in Ulaanbaatar was 17 meter hoog. Na deze tempel maar weer een busje gepakt richting de Chinese muur van Simatai. Hier is het wat minder toeristisch en het gebied is lekker ruig. Op de muur was het een enorme klim en liep ik een blaar op mijn poten (die veranderd nu in een nieuwe eeltbult want de voeten krijgen geen rust).

Nu ik Beijing wel weer gezien heb, ben ik met de nachttrein naar Datong gegaan. Bij het stations heb je bureaus waar je treinkaartjes kunt aanvragen en met tours mee kan. Dus ben ik maar eens mee gaan doen met een tour, want dat bleek nu wel efficienter te zijn. Ook was het erg gezellig en hebben we een hangend klooster gezien en enorme buddas die uit rosten gehakt zijn.

Met de nachttrein terug naar Beijing en later in de morgen had ik een trein richting Tai An. Hier staat de meest vooraanstaande buddistische berg van China. In de meivakantie zijn er 190.000 mensen gespot die de berg beklimmen. De berg was een begraafplaats voor buddistische monniken en de oude keizers lieten tempels voor ze bouw. Omdat de berg toen in trek kwam hebben de monniken een grote trap aangelegd. Het pad is uiteindelijk 7,5 km lang, gaat 1500m de lucht in en heeft 6660 treden. Ik las dat de ochtend het mooist is, maar de klim duurt 6 uur. Dus ik heb het plaatsje verkend en ben in de avond de berg op geklommen. Ook wel beter dan in de hitte van de dag. Vooral jongeren (het is ook het weekend) beklommen de berg en met een groepje waarmee ik in gesprek kwam zijn we naar boven gegaan. Op de top was het nog een paar uur wachten op de zonopkomst, en was het erg koud en vochtig. Maar de beloning was er naar toen de zon op kwam. De mist rond de bergtoppen onder je en een prachtige ochtendgloed. Helemaal gaar moet je dan naar beneden voor een afdaling van 4 uur.

De beentje zijn weer toe aan wat rust, dus ze mogen de trein in richting Shianghai. Daar moet ik toch wel een computer kunnen vinden om wat foto's er op te zetten.